Muğla Ceza Kararları - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17243 Esas 2021/5253 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/17243
Karar No: 2021/5253
Karar Tarihi: 05.04.2021

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17243 Esas 2021/5253 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, yerel mahkemenin verdiği hükmün temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyerek, sanık hakkında temel cezanın belirlendikten sonra etkin pişmanlık uygulamasının da değerlendirilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, takdiri indirim uygulama maddesinin yanlış bir şekilde kullanıldığı, adli para cezasının taksitlendirilmesinde hukuka aykırılık bulunduğu ve TCK'nın 53. maddesinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Nakil vasıtası hakkında da iddianamede talep olmadığı halde hüküm kurulduğunu belirten mahkeme, kararı bozmuştur. Kararda, 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle, 3/5 ve 3/10. maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ve 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gibi kanun maddelerine referans verilmiştir.

7. Ceza Dairesi 2018/17243 E. , 2021/5253 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1. Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. maddesi uyarınca temel ceza belirlendikten sonra, aynı Yasanın 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması, yine 3/22. fıkrasının da uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, doğrudan 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. madde ve fıkrasından yazılı şekilde hüküm tesisi,
2. Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7.maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63.maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12.maddenin 2.fıkrası gözetilerek sanık hakkında ilgili hükmün yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonuca göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
3. Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nun 62/1. maddesi yerine fıkra numarası gösterilmeksizin TCK’nun 62. maddesinin yazılması suretiyle CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4. Hükmün adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin bentlerinde taksit aralığı belirtilmeyerek TCK’nun 52/4. maddesine aykırı davranılması,
5. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
6-Nakil vasıtası hakkında iddianamede bir talep bulunmadığı halde yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.