Sanıklar ... ile ... haklarında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve sanık ... hakkında ayrıca kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından gerçekleştirilen yargılama sonunda, sanık ...’nin atılı suçlardan, sanık ...’nün ise çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkûmiyetlerine dair Çorum 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.10.2014 gün ve 2011/103 Esas, 2014/193 Karar sayılı hükümlerin mağdure vekili ile sanıklar müdafilerince temyizi üzerine, Dairemizin 25.06.2018 gün ve 2018/4060 Esas, 2018/4563 Karar sayılı ilamı ile onama yönündeki kararına Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 19.07.2018 günlü, 2018/18124 sayılı itiraznamesiyle 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin iki ve üçüncü fıkraları gereğince itiraz etmesi üzerine Dairemizin 14.01.2019 gün ve 2018/6859 Esas, 2019/224 sayılı Kararıyla itirazın yerinde görülmeyerek reddiyle bu hususta karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.05.2019 gün ve 2019/14-76 Esas, 2019/399 Karar sayılı ilamıyla 20.03.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının gerekli görmesi halinde kadın, çocuk ve aile bireylerine yönelik uygulanan şiddet veya şiddet tehlikesi dolayısıyla açılan idari, cezai, hukuki her tür davaya ve çekişmesiz yargıya katılma hakkının bulunması nedeniyle anılan madde uyarınca bu husustaki takdir hakkının kullanılabilmesi için yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle itiraz konusu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararı tebliğ edilip, temyiz ettiği takdirde bu husus ta gözetilerek, etmediği takdirde ise sanıklar müdafilerinin temyizlerine istinaden Dairesince yeniden değerlendirme yapılarak karar verilmesi için itirazın değişik gerekçeyle kabulü ile onama ilamının kaldırılmasına dair verilen kararla birlikte gönderilen dosyayla ilgili Dairemizce verilen 03.03.2020 gün ve 2019/6398 Esas, 2020/1680 sayılı tevdi kararına istinaden ilk derece mahkemesince yapılan tebligat üzerine Bakanlık vekili tarafından hükümler temyiz edilmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekili ile mağdure vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekili ile suç tarihinde on beş yaşından küçük mağdurenin velayet hakkına sahip babası olan müşteki Celal"in, duruşma ifadesinde davaya katılmak istemediğini beyan etmesi nedeniyle yaş küçüklüğünden dolayı tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakları bulunmadığından, vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıklar müdafilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Kendisinde hafif mental retardasyon olduğu adli tıp kurumu raporuyla tespit edilen mağdurenin, aşamalarda eylemlerin oluş şekli ile niteliğine yönelik çelişkili beyanları, müşteki Celal’in kovuşturma evresindeki ifadesi, mağdure ile velisinin sonradan dosyaya gönderdikleri dilekçe içerikleri, mağdure hakkında düzenlenen raporlarda iddia edilen istismar eylemlerine yönelik herhangi bir bulgunun tespit edilememesi, savunma, tanık beyanları, olayın intikal şekli ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, sanıkların üzerlerine atılı suçları işlediklerine dair cezalandırılmalarına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraatleri yerine yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.