MAHKEMESİ :Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı Ilgın Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 03/10/2017 gün ve 2015/436 - 2017/495 E-K sayılı karara karşı davalı Belediye vekili ile davalı ... şirketi vekili tarafından Bölge Adliye Mahkemesine istinaf başvurusu üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk Dairesince verilen 08/10/2020 tarih ve 2020/1496-2020/1359 E-K sayılı kararının Yargıtayca incelenmesi süresi içinde davacılar vekili ile davalı Belediye vekili tarafından istenmiş olmakla dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 72.070,00 TL"dir.
Mahkemece, davacı ... için 5.575,47 TL maddi ve 20.000,00 TL manevi tazminata, davacılar ... ve ...’un maddi ve manevi tazminat talebinin reddine hükmedilmiş; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk
Dairesince davalı ... şirketi vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davalı Belediye vekilinin istinaf talebinin kabulü ile ilk derecenin diğer hususlarda verdiği karar aynen muhafaza edilerek davacı ... için 15.000,00 TL manevi tazminata karar verilmiş olup davalı Belediye ve davacılar bakımından temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekili ile davalı Belediye vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekili ile davalı Belediye vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılar ve davalıya geri verilmesine 11/02/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.