Sözleşme Kararları - Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1144 Esas 2020/6366 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1144
Karar No: 2020/6366
Karar Tarihi: 02.11.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1144 Esas 2020/6366 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Karara göre, bir maddi tazminat davası sonucunda, davacı taraf araç hasar bedeli olarak 5.311,40 TL talep etmiş, ancak bilirkişi raporu doğrultusunda 7.279,60 TL'ye yükseltilmiştir. İlk derece mahkemesi, davanın kabulü ile 7.279,60 TL'nin 23/03/2014 tarihinden itibaren işletilecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmetmiştir. Ancak, davacı vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiştir çünkü karar kesinleşmiştir. Kesinlik sınırı 47.530,00 TL'dir ve HMK 353/1-b/2 maddesi uyarınca davanın reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri 6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesi ve 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK'ya eklenen EK-Madde 1'dir.

17. Hukuk Dairesi 2019/1144 E. , 2020/6366 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki maddi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; Kocaeli 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen karara karşı davalı vekili tarafından Bölge Adliye Mahkemesi"ne istinaf başvurusu üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi"nce kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun kabulü ile davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL"dir.
Davacı tarafça, araç hasar bedeli olarak 5.311,40 TL talep edilmiş, 20/02/2017 tarihli ıslah dilekçesi ile bilirkişi raporu doğrultusunda 7.279,60 TL’ye yükseltilmiş, İlk Derece Mahkemesince davanın kabulü ile 7.279,60 TL"nin 23/03/2014 tarihinden itibaren işletilecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, yerel mahkemenin kararına karşı davalı vekilinin istinaf isteminin HMK 353/1-b/2 maddesi uyarınca kabulü ile davanın reddine hükmedilmiştir.
Temyize konu karar, anılan tarihten sonra verildiğinden reddedilen kısım davacı yönünden kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK"nun 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 02/11/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.