MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkiline trafik sigortalı, davalının işleteni olduğu aracın sebebiyet verdiği tek taraflı kazada araç sürücüsü ...’in ağır yaralandığını, Kastamonu 2.AHM"nin 2012/312 D. İş sayılı dosyasında alınan bilirkişi raporunda aracın yeterli muayenesinin yapılmadığı ve lastiklerde oluşan yıpranmalar neticesinde kazanın gerçekleştiğinin belirtildiğini, kazanın oluşumuna davalı şirketin ağır kusurunun sebebiyet verdiğini, 22/07/2012 tarihinde 144.710,00 TL maluliyet tazminatı ödendiğini belirterek, bu miktarın ödeme tarihinden itibaren avans faizi ile tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 72.355,00 TL"nin 22/07/2013 tarihinden itibaren avans faizi ile tahsili ile davacı tarafa verilmesine karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
Dava, zorunlu mali mesuliyet trafik sigortacısı tarafından, kazada zarar gören araç sürücüsüne ödenen tazminatın, sigortalıdan rücuen tahsili istemine ilişkindir.
2-2918 sayılı KTK 95 md. ile Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartları’nda koşulları varsa sigorta zarar görenlere ödediği tazminatı sigortalısına rücu edebilecektir. Genel Şartların B.4. maddesinde sigortacının sigorta ettirene rücu koşulları düzenlenmiş, (a) bendinde sürücünün kasıt ya da ağır kusurunun rücu olanağı verdiği belirtilmiştir. Ne var ki, ödenen tazminatın ağır kusur nedeni ile sigorta ettirenden rücu edilebilmesi için aranan kusurun, asli kusur değil, kasta yaklaşan bir kusur olması gerekir. HGK’nun 10.12.2003 gün 2003/11-756-743 sayılı ilamında da “ ağır kusurda, hal ve şartların yüklediği özen gösterme ve tedbir alma ödevlerine veya bir hareket tarzı emreden kurallara tam bir aldırmazlık söz konusudur. Ağır kusur bağışlanması kesinlikle olanaksız olan irade eksikliği esasına dayanır.” şeklinde açıklanmıştır.
Somut olayda; hükme esas alınan 11.02.2016 tarihli, bir aktüerya hesap uzmanı ve üç İTÜ öğretim üyesi tarafından tanzim edilen bilirkişi heyet raporunda; davacı ... tarafından kendisine tazminat ödenen araç sürücüsü ... dalgın, dikkatsiz, tedbirsiz ve özensiz davrandığı, önlenebilir trafik kazasının meydana gelmesinde % 50 oranında kusurlu olduğu, davalı malik/işleten şirketin ise, aşınmış tekerleklerle dağıtım yapılmasına izin vermesi, hasarlı ve profil derinliği olmayan, tehlike arz edenleri yenileri ile değiştirmemesi, kontrol ve denetim mekanizması kurmaması, tehlike ve riskleri öngörüp iş yoğunluğu nedeniyle de olsa araç kullanma sürelerin aşılması durumunda yeterince dinlenilmeden işe başlanmaması ve karayolunda araç kullanılmaması yönünde yeterli iş disiplini sağlayamaması, sürücüsünü mesleki riskler konusunda bilgilendirip eğitim vermemesi, ihmalkar ve özensiz davranması nedeniyle % 50 oranında müterafik kusurlu olduğu belirlenmiştir. Bu durumun da kasta yaklaşan bir kusur durumu olan ağır kusur olarak kabul edilmesi doğru değildir. Yine aynı raporda, kamyonun tekerleklerinde mevcut bulunan olumsuzlukların kazada münhasıran etkili olduğundan ve tamamen illiyet bağı bulunduğundan bahsedilemeyeceği, ancak kısmen etkili olabileceği, bu nedenle değişik iş dosyasındaki bilirkişi raporuna (Kastamonu 2. Asliye hukuk Mahkemesinin 2012/312 D.İş nolu dosyasından alınan aracın lastiklerinin uygun olmaması sebebiyle direksiyon hakimiyetinin sağlanamaması sonucu kazanın meydana geldiği ve bunun dışında aracın kaza yapmasına sebep olacak herhangi bir bulguya rastlanılmadığının belirlendiği makine mühendisi ve kaportacı bilirkişi raporu) katılınmadığı da belirtilmiştir.
O halde mahkemece, yukarıda açıklanan nedenlerle rücu şartlarının oluşmadığı göz önüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, aşağıda yazılı 44,40 TL onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 21.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.